Dit jaar ging er voor de eerste keer een wereldbeker g-rennen door. Meedoen zat er niet in, meeleven en genieten zeker wel. We verbleven in hotel Vayamundo, tussen de atleten… écht ferm!

Het parcours liep door een wijk in Mariakerke. Er waren veel bochten, veel wind en de ondergrond was niet altijd ideaal. Een ronde was 8.33 km.

Vrijdag was tijdrit voor de handbikers in de verschillende klassen (H5 tot H1). Veel mensen langs de kant van de weg toonden interesse maar snapten niets van de indeling. Ik zal even proberen…

De renners worden ingedeeld volgens beperking. Ik heb even kort, en veel eenvoudiger dan het in werkelijkheid is, een samenvatting gemaakt:

H5: Renners die op hun knieën kunnen zitten (met bv een amputatie van een been)
Zij hebben een zwarte helm

H4: Renners die niet op hun knieën kunnen zitten, maar wel buikspieren hebben
Rode helm

H3: Geen buikspieren, wel perfecte armen
Witte helm

H2: beetje beperking in de armen
Blauwe helm

H1: sterke beperking in de armen
Groene helm

maar dus… tijdrit :). Elke minuut vertrok er een renner vanop een verhoogje voor 2 ronden.

 

Die determinatie en concentratie bij eenieder, zalig. Afziend en schuimbekkend komen ze terug, hélemaal kapot, op.

Teamgenoot Jonas werd zesdes (van de wereld!)

Zaterdag was er dan de wegrit.

Na de start stonden we nagelbijtend in de eerste bocht. Jonas had een bus supporters mee, en die lieten zich horen. Ze hadden shirts laten drukken. Dankzij hen is hij door iedereen gekend nu.

Terug zesde plaats!

Die avond was het heel gezellig in de bar en dankzij Daniel (big chief van onze club) kwam ik in contact met de baas van het hotel……… daarover later meer 🙂

De laatste dag kregen we regen over ons. Tijdens de ploegentijdrit knapte de ketting van Christophe…einde voor België na tien minuten.

Een tof weekendje! Volgend jaar is er opnieuw een wk in oostende…dan probeer ik wél mee te doen.